Józef Macichowski

Józef Macichowski
Data i miejsce urodzenia	25 września 1906 ; Jeziorany
Data śmierci	24 kwietnia 1978
	Poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji
Okres	od 1957; do 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia

Józef Macichowski (ur. 25 września 1906 w Jezioranach w gminie Warkowicze, zm. 24 kwietnia 1978) – polski inżynier leśnictwa, poseł na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji.

Życiorys

Uzyskał tytuł inżyniera leśnictwa na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Od 1933 zatrudniony był w Dyrekcji Lasów Państwowych w Łucku. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 113. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty^[1].

W czasie wojny obronnej walczył na stanowisku dowódcy kompanii gospodarczej 24 Pułku Piechoty^[2]^[3]. Nad Wisłą dostał się do niewoli niemieckiej^[4], do stycznia 1945 przebywając w oflagu. Był jeńcem Oflagu X C Lubeka, a od 20 kwietnia 1942 II-C, nr jeńca 93^[3].

Po wojnie pracował w organizujących się Lasach Państwowych – początkowo w Łodzi, a następnie w Krakowie. 1 czerwca 1951 przeniesiono go do Szczecinka, gdzie został mianowany dyrektorem Koszalińskiego Okręgu Lasów Państwowych. Od 1956 był pierwszym dyrektorem Biura Urządzenia Lasu i Projektów Leśnictwa. Należał do licznych organizacji społecznych i zawodowych. Był działaczem Ligi Ochrony Przyrody, Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Fińskiej czy Koszalińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego. Był także członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu oraz przewodniczącym Wojewódzkiego Komitetu FJN w Koszalinie. Zasiadał w Radzie Naukowej Słowińskiego Parku Narodowego.

W 1957, 1961, 1965 i 1969 uzyskiwał mandat posła na Sejm PRL z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w okręgu Szczecinek. Przewodniczył Komisji Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego w II i III kadencji, następnie w IV i V był jej zastępcą przewodniczącego. Ponadto w trakcie III, IV i V kadencji zasiadał w Komisji Handlu Zagranicznego. Był pierwszym parlamentarzystą szczecineckim.

Upamiętnienie

Od maja 2004 jego imię nosi sala konferencyjna Starostwa Powiatowego w Szczecinku.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[5]
Komandor Orderu Lwa Finlandii

Przypisy

↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 136.
↑ Sałacki 1989 ↓, s. 179.
↑ ^a ^b Baza na portalu straty.pl. [dostęp 2020-12-18].
↑ Sałacki 1989 ↓, s. 185.
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

Bibliografia

Aleksander Sałacki: Na straconych pozycjach. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07665-0. OCLC 834696058.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

[CITEREFRybkaStepan2003136-1] Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 136.

[CITEREFSałacki1989179-2] Sałacki 1989 ↓, s. 179.

[:0-3] Baza na portalu straty.pl. [dostęp 2020-12-18].

[CITEREFSałacki1989185-4] Sałacki 1989 ↓, s. 185.

[5] Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]